Categorie: Nieuw gezin

Geplaatst op door — Geef een reactie

Het verhaal van Nova Beer

Kleine Beer is in Huisje Daar bij Harde Beer. Vandaag is het anders dan anders, want Gloria Beer, de nieuwe partner van Harde Beer, is er ook. En zij heeft haar dochtertje bij zich: Nova Beer.

“We gaan een leuke dag hebben!” zegt Harde Beer vrolijk. “Nova mag ook blijven logeren!”

Kleine Beer knikt voorzichtig. Hij vindt Nova soms wel leuk, maar hij kent haar nog niet goed.

In de middag gaan ze naar het bos. Kleine Beer wil net zeggen dat hij naar de beek wil wandelen, maar Nova onderbreekt hem en roept snel: “Laten we naar de grote heuvel gaan! Dat is ZO leuk.”

“Wat een goed idee, Nova!” zegt Harde Beer meteen. Gloria Beer knikt tevreden. Niemand vraagt aan Kleine Beer wat hij graag zou willen. “De heuvel is ook wel tof.” denkt Kleine Beer

Later bij de picknick begint Kleine Beer te vertellen over de vogels die hij zag, maar Nova praat erdoorheen over hoe goed zij kan klimmen. Gloria Beer en Harde Beer lachen en luisteren aandachtig naar Nova. Kleine Beer voelt een brok in zijn keel.

’s Avonds thuis in Huisje Daar vraagt Gloria Beer wat Nova wil eten. “Mijn lievelingstaart!” roept Nova. Harde Beer staat meteen op. “Natuurlijk, we halen jouw favoriete taart!” zegt hij enthousiast. Kleine Beer zegt niets, maar hij had gehoopt op zijn favoriete koekjes. Maar iedereen is zo blij met het voorstel van Nova, dat hij maar zwijgt.

Wanneer Kleine Beer later terug is in Huisje Hier bij Zachte Beer, vertelt hij alles. “Iedereen luisterde naar Nova en niemand vroeg wat ík leuk vond,” zegt hij zacht.

Zachte Beer trekt Kleine Beer dicht tegen zich aan. “Dat klinkt alsof je je niet gehoord voelde,” zegt Zachte Beer warm.

Kleine Beer knikt. “Het was alsof ik er niet bij hoorde.”

“Dat is heel verdrietig, Kleine Beer. Jij mag er altijd zijn. Soms letten grote beren niet goed op, zeker als ze druk bezig zijn met nieuwe mensen om hen heen. Maar jouw stem is net zo belangrijk als die van Nova.”

Kleine Beer glimlacht een beetje. “Mag ik dan nu mijn verhaal over de vogels vertellen?”

“Dat wil ik heel graag horen,” zegt Zachte Beer. En zo luistert Zachte Beer met volle aandacht.

Reflectievragen:

  • Hoe voelde Kleine Beer zich toen Harde Beer en Gloria Beer vooral naar Nova luisterden?
  • Wat zou jij doen als jij je niet gehoord voelde?
  • Waarom is het belangrijk dat iedereen zich gehoord voelt, zoals Zachte Beer deed bij Kleine Beer?
Geplaatst op door — Geef een reactie

Het verhaal van de gezinswandeling

Harde Beer heeft een nieuwe vriendin, Gloria Beer. En die heeft een dochtertje, Nova Beer. Gloria Beer zegt: “Het is zo mooi weer, laten we gaan wandelen!”

Een beetje later vertrekken ze allemaal: Kleine Beer, Harde Beer, Gloria Beer en Nova Beer maken, richting het bos. De zon schijnt door de bladeren en vogels zingen vrolijk. Kleine Beer vindt het fijn om buiten te zijn.

“Nova Beer, wat wandel jij toch flink!” zegt Gloria Beer trots. “Jij bent echt een doorzettertje.”

Harde Beer knikt. “Inderdaad! Kijk eens hoe goed Nova Beer het doet!”

Nova Beer lacht blij en huppelt nog een stukje verder.

Kleine Beer wandelt ook dapper door. Hij voelt zijn pootjes een beetje moe worden, maar hij zegt niets. Hij heeft ook flink gewandeld, toch?

“Harde Beer, ik heb ook goed gewandeld, hè?” vraagt Kleine Beer voorzichtig.

Harde Beer kijkt kort opzij en haalt zijn schouders op. “Jij bent al groot, Kleine Beer. Dat hoort zo.”

Kleine Beer voelt iets knagen in zijn buik. Maar… hij vindt het óók fijn om te horen dat hij iets goed doet. Waarom krijgt Nova Beer wel een compliment en hij niet?

Gloria Beer leunt iets dichter naar hem toe en fluistert: “Harde Beer bedoelt dat goed hoor, jij moet gewoon niet zo hengelen achter complimentjes.”

Kleine Beer knikt stilletjes, maar vanbinnen voelt het niet eerlijk. Hij vraagt zich af waarom hij altijd zo flink moet zijn, terwijl anderen wél mogen horen dat ze iets goed doen.

Een paar dagen later, als Kleine Beer thuis is bij Zachte Beer, vertelt hij over zijn gevoel.

“Het voelde niet fijn,” zegt Kleine Beer zachtjes. “Ik had het gevoel dat ik onzichtbaar was.”

Zachte Beer trekt hem in een warme knuffel. “Je gevoelens zijn belangrijk, Kleine Beer. Iedereen heeft weleens behoefte aan waardering, ook jij. Dat is heel normaal.”

Kleine Beer knikt langzaam.

“En weet je wat?” zegt Zachte Beer. “Ik zag je vanochtend vertrekken en ik weet hoe flink je gewandeld hebt. Ik ben trots op jou.”

Kleine Beer voelt iets warms in zijn buik. Hij glimlacht. Misschien had Harde Beer het niet gezegd, maar gelukkig wist Zachte Beer precies wat hij nodig had.